همشهری محله _ راحیل حسینیان: در این گزارش سراغ محله‌هایی می‌رویم که امام خمینی(ره) بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در آن، ساکن و به‌عنوان آخرین منزلگاه در جماران ماندگار شدند. سکونت امام(ره) در این خانه‌ها روایتی خواندنی دارد.
- تابستان ۱۳۰۷
خانه انقلاب در قم
خانه امام خمینی(ره) در قم به خانه انقلاب معروف است؛ خانه‌ای که سال ۱۳۲۵ از سوی حضرت امام(ره) خریداری شد. او و همسرشان بعد از ازدواج سال ۱۳۰۷ در خانه‌های مختلفی مستأجر بودند. بیت امام(ره) کانون مبارزات و فعالیت‌های سیاسی ایشان شد. این خانه در قم در سازمان میراث فرهنگی در شمار آثار ملی به ثبت رسید.
- تابستان ۱۳۳۸
محله امامزاده قاسم(ع)
امام خمینی(ره) قبل از سال ۱۳۴۲ دو بار به محله امامزاده قاسم(ع) رفتند و در منزل آیت‌الله سید حسین رسولی محلاتی، امام جماعت وقت مسجد امامزاده قاسم(ع) ۳ ماه اقامت کردند. محله امامزاده قاسم(ع) هم یک محله متدین‌نشین بود. به گفته یکی از قدیمی‌های محله امامزاده قاسم(ع)، تابستان سال ۱۳۳۸ (که با ماه محرم مصادف بود) و سال ۱۳۴۱ امام خمینی(ره) در محله امامزاده قاسم(ع) شمیران ساکن شدند.
- تابستان ۱۳۴۲
محله درکه
امام خمینی(ره) قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به مدت ۲ دوره ۳ ماهه در خانه‌ای آجری با ۲ سکوی پیرنشین در محله درکه ساکن بودند. این خانه الان بازسازی شده و شکل و شمایل سابق را ندارد. آیت‌الله «علی‌اصغر مروارید» با سید مصطفی، فرزند امام خمینی(ره) همسن و سال بود. این دو بزرگوار مبارزات انقلابی در درکه را آغاز کردند. آیت‌الله مروارید شخصیت شجاع و نترسی داشت. همسرش هم مبارز انقلابی بود و چند سال را در زندان گذراند.
- بهمن ۱۳۵۷
ورود امام(ره) به ایران و اقامت در قم
پس از پیروزی انقلاب اسلامی امام‌خمینی(ره) همراه با خانواده تا پایان سال١٣۵٨ در شهر قم زندگی کردند. وقتی به علت حمله قلبی به تهران منتقل شدند، از آنجا که امکانات کافی برای معالجه در قم نبود، پزشکان صلاح ندیدند ایشان به قم برگردند.
- اسفند ۱۳۵۸
خیابان دربند
امام خمینی(ره) که برای مداوای عارضه قلبی از قم به تهران آمده بودند پس از ترخیص از بیمارستان قلب به تأکید پزشکان باید در تهران و در محله‌ای با آب و هوای سالم سکونت می‌کردند تا زیر نظر پزشکان باشند. امام(ره) دوست داشتند به قم بازگردند. آیت‌الله «سید حسین رسولی محلاتی» که از اهالی محله امامزاده قاسم(ع) بود در خیابان دربند منزلی را اجاره کرد و ۱۲ اسفند ۱۳۵۸ امام(ره) در آن خانه ساکن شدند. امام(ره) پس از مدتی فرمودند: «اینجا محیطش طاغوتی است و من اینجا نمی‌مانم.»
- اردیبهشت ۱۳۵۹
محله جماران
پس از آنکه امام(ره) به دنبال سکونت در محلی ساده‌تر بودند، حجت‌الاسلام «سید مهدی امام جمارانی» از روحانیان سرشناس و مبارز تهران به ایشان اقامت در منزل مسکونی خود در جماران را پیشنهاد کرد. پس از بازدید همسر امام از آن منزل، این محل برای اقامت ایشان انتخاب شد و امام(ره) شامگاه ۲۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ به جماران نقرل مکان کردند.
بیت امام(ره) مجموعاً از ۴خانه واقع در پشت حسینیه جماران که منزل اجدادی آیت‌الله سیدمهدی رامام‌جمارانی، ۲برادر و همشیره او بود تشکیل شد. خانه امام‌جمارانی به‌عنوان اندرونی، خانه برادرش، مرحوم حجت‌الاسلام سیدحسین به‌عنوان دفتر و منزل خواهرش برای دیدارهای خصوصی امام(ره) در نظر گرفته شد. با اتصال این منازل به یکدیگر و ارتباط آن با حسینیه جماران، مجموعه‌ای ایجاد شد که بیت امام خمینی(ره) خوانده می‌شود. خانواده حضرت امام(ره) نیز در اندرونی این مجموعه سکونت داشتند.
- حسینیه جماران
حسینیه جماران را «سید ابراهیم جمارانی» سال ۱۲۴۳ ساخت و وقف جماران کرد. این بنا سال ۱۳۵۵ توسط اهالی جماران بازسازی شد. بنای حسینیه اکنون در ۲ طبقه و به مساحت ۸۰۰مترمربع در نهایت سادگی و بدون هرگونه تزیینات معماری است. از نزدیکان امام(ره) نقل شده است که امام(ره) نگذاشتند تغییری برای تجمل و زیبایی در این حسینیه ایجاد شود. حتی امام جمارانی خواست بنای حسینیه را سفیدکاری کند اما امام(ره) فرمودند: «اگر می‌خواهید من اینجا بمانم، تزیینات نکنید.» سال ۱۳۷۶ زیرزمین حسینیه تبدیل به نگارخانه جماران شد. در این نگارخانه تصاویری از زندگی و مبارزات حضرت امام(ره)، برخی از لوازم شخصی، دستنوشته‌ها، نمونه‌ای از لباس ایشان و یادگاری‌هایی که به ایشان اهدا شده است، بریده جراید، اسناد و نمونه‌هایی از نامه‌های ارسالی و دریافتی و کتاب‌های حضرت امام(ره) در ویترینی برای بازدیدکنندگان قرار دارد. این بنا سال ۱۳۷۶ در فهرست آثار ملی ثبت شد.
نظر شما